Ty, ze swoimi wiejskimi manierami, nie możesz się równać z moim synem. Ona nawet nie rozumie, czym jest prawdziwe życie w mieście! Jak ona śmie poślubić mojego syna, skoro mogę mu znaleźć narzeczoną z porządnej rodziny? – przemknęło przez głowę teściowej, gdy patrzyła, jak jej synowa z małą walizką w rękach opuszcza próg ich domu.

Mąż, który właśnie wrócił z długiej podróży służbowej, był oszołomiony. Nie mógł uwierzyć w to, co się dzieje. Jeszcze kilka miesięcy temu świętowali wspaniałe wesele, a teraz w progu stała jego żona, wypędzona ze wspólnego domu. Próbował interweniować, ale jego matka była nieugięta.

„Mamo, ale dlaczego? Co ona zrobiła? – zapytał, czując, jak serce pęka mu z bólu.

„Ona do nas nie pasuje! Ona nie umie prowadzić domu, nie zna etykiety, a poza tym jest ze wsi!” – odpowiedziała teściowa, nie kryjąc pogardy.

Syn po cichu opuścił dom, aby odnaleźć żonę. Znalazł ją siedzącą na ławce niedaleko domu. Jej oczy były czerwone od płaczu, ale starała się powstrzymać emocje.

„Wybacz mi” – szepnął, trzymając ją blisko siebie. – Załatwię to.

Jednak rozwiązanie sytuacji nie było takie proste. Teściowa była zdeterminowana. Była gotowa zrobić wszystko, aby oddzielić syna od niekochanej synowej. Rozsiewała plotki o swojej synowej, a rodzinie i przyjaciołom opowiadała o swoich „wadach”.

Tymczasem w małej wiosce, z której pochodziła synowa, wszyscy wiedzieli, co się stało. Sąsiedzi byli oburzeni zachowaniem teściowej. Zbierali pieniądze dla swojej rodaczki i pomagali jej w znalezieniu mieszkania. Synowa otoczona opieką i wsparciem stopniowo zaczęła odzyskiwać zmysły. Uświadomiła sobie, że nie jest sama, że ​​ma ludzi, którzy ją kochają i cenią.

Historia tej rodziny stała się powszechnie znana. Pisali o niej w gazetach i dyskutowali o niej w telewizji. Opinie były podzielone. Niektórzy potępiali teściową za jej okrucieństwo, inni stawali w jej obronie, wierząc, że po prostu chciała dla syna jak najlepiej.