Stara kobieta żyła biednie, a jej długi wobec sąsiadów rosły. Kiedy nie miała już pieniędzy, zaproponowała jednemu ze swoich wierzycieli nietypowy układ:

zamiast pieniędzy oddałaby mu swoją nierodzimą wnuczkę, która została jej po śmierci córki. Sąsiad, szorstki, ale nie bezczynny człowiek, zgodził się, widząc w dziewczynce darmową siłę roboczą.

Wnuczka, przyzwyczajona do upokorzeń i ciężkiej pracy, w milczeniu zebrała swój skromny dobytek i bez słowa podążyła za starcem.

Mijały lata. Pewnego dnia stara kobieta usłyszała od sąsiadów, że dziewczyna, którą tak łatwo oddała, otrzymała ogromny spadek od dalekiego krewnego, o którym nikt nie wiedział. Była teraz bogatą i odnoszącą sukcesy kobietą.

Zszokowana staruszka udała się do jej domu, licząc na pomoc lub przebaczenie. Ale kiedy zobaczyła swoją wnuczkę na progu, lśniącą w swoim nowym szczęśliwym świecie, zdała sobie sprawę, że drzwi od dawna były dla niej zamknięte.