Anna stała za progiem, trzymając w ramionach swoją małą córeczkę, podczas gdy jej teściowa głośno trzaskała drzwiami.

„Nareszcie mój syn będzie ojcem prawdziwego dziedzica!” — rzuciła, nie kryjąc zadowolenia. Anna wyszła bez słowa, ale po jej policzkach spłynęły łzy. Została sama, bez wsparcia i bez domu.

Minęły lata. Pewnego dnia, na ważnym przyjęciu, moja teściowa obnosiła się ze swoją elegancką suknią przed gośćmi.

Nagle drzwi się otworzyły i na salę weszła Anna z córką — pewna siebie, elegancka i otoczona uwagą. W rękach dziewczynki znajdowała się nagroda przyznana jej matce za sukces w biznesie. „Gratulacje, mamo” — powiedziała tylko Anna, przez co jej teściowa zbladła.