Marina poświęciła ostatnie 10 lat swojego życia opiece nad chorym mężem Andriejem. Będąc jeszcze w sile wieku, doznał udaru i został przykuty do łóżka. Rzuciła pracę, odcięła się od przyjaciół i całkowicie poświęciła się jego opiece.

Przez cały ten czas nie narzekała, choć życie nie było łatwe: niekończące się rachunki za szpital, wyczerpanie moralne i fizyczne. Andrei stał się jej znaczeniem w życiu, a Marina zawsze wierzyła, że ​​postępuje słusznie.

Któregoś wieczoru, kiedy już miała go położyć do łóżka, z pokoju jej męża dobiegł dziwny szept. Rozmawiał z kimś przez telefon, a Marina, czując się nieuprzejma, zatrzymała się przed drzwiami, żeby posłuchać. „Nie, nie martw się, jeszcze trochę i się podda. Wszystkie dokumenty dla niej. Dom, samochód, wszystko… Gdy tylko to się stanie, będziemy wolni” – szepnął Andriej. Poczuła zawroty głowy od tego, co usłyszała, ale słuchała dalej, nie wierząc własnym uszom.

Okazało się, że przez cały ten czas Andriej tylko udawał bezbronnego, aby utrzymać ją blisko siebie i zyskać pełne prawo do ich wspólnej własności. Od dawna chciał się pozbyć Mariny i zaczął przygotowywać dokumenty do rozwodu, mając pewność, że nie domyśli się jego planu, dopóki nie będzie za późno. Planował przekazać cały swój majątek jakiejś kobiecie, z którą miał romans od dawna.

Marina, oszołomiona i zdruzgotana, z trudem powstrzymywała łzy. Całe jej życie, wszystkie jej ofiary okazały się częścią podstępnego spisku. Tej nocy zdecydowała, że ​​nie będzie już ofiarą. Zbierając wszystkie siły, podjęła decyzję, że najpierw złoży pozew o rozwód i zerwie wszelkie więzi z mężczyzną, który tak cynicznie wykorzystał jej oddanie i miłość.