Samotny bogacz, znany ze swojej powściągliwości i niechęci do spotkań towarzyskich, pewnego wieczoru zauważył na progu kobietę i małe dziecko.

Wyglądali na wyczerpanych i głodnych, ich ubrania były brudne, a oczy pełne rozpaczy. Ogarnęło go niezwykłe uczucie współczucia.

Zdeterminowany, by pomóc, wpuścił ich do swojego luksusowego domu, nakarmił i zaoferował nocleg. Kobieta podziękowała mu cichym głosem, a zmęczony chłopiec niemal natychmiast zasnął na miękkim łóżku.

Jednak następnego ranka bogacz obudził się w pustym domu. Cała jego biżuteria, obrazy i rzadkie kolekcje zniknęły bez śladu.

Jedynie w korytarzu znalazł małą karteczkę: „Przepraszam. To dla mojego syna. Nie może żyć w biedzie”.