Lena, skulona przy oknie, patrzyła, jak Czerwona Dziewiątka jej rodziców znika w oddali. Jej usta były mocno zaciśnięte, a oczy, zwykle błyszczące wesołością, teraz wydawały się matowe i przypominały zgaszone świece. Lato, słowo, które zwykle wywoływało radosne emocje, teraz brzmiało jak wyrok. Lena z intonacją siedmiolatki nie rozumiała, dlaczego ona, najmłodsza księżniczka, nie może pojechać z rodzicami nad morze, do tego bajkowego świata, gdzie, jak mówiła jej mama, można pływać w ciepłych falach,

budować zamki z piasku i codziennie jeść lody. Zamiast tego została wysłana do domu babci na wsi, do domku, który jej mama powiedziała, że babcia niedawno odziedziczyła po swoim wujku. Lena nie pamiętała swojego wujka, ale powiedziała, że jej babcia była bardzo szczęśliwa, że teraz miała własną fazendę, gdzie mogła zbierać jagody i czytać Lenie bajki wieczorami. Jej rodzice musieli pracować tego lata. Ciąg dalszy w materiale wideo.