W bardzo starym baraku, wśród zaniedbanych podwórek i obdrapanych ścian, mieszkała dziewczynka o imieniu Lisa. Jej warkocze, pięknie splecione przez matkę, zwisały z jej boków niczym dwa kasztanowe wodospady, gdy biegła za chłopcami wąskimi uliczkami.

W jej oczach błyszczał żywy blask ciekawości, szczerej radości i niezachwianej wiary w najlepsze. Lisa była prawdziwym promykiem słońca w szarej codzienności. Zawsze jako pierwsza oferowała gry i rozrywkę innym dzieciom. Pomimo otaczającej ją biedy Lisa była pełna życia i entuzjazmu. Wiedziała, jak znajdować radość w małych rzeczach: huśtaniu się wesoło na starej huśtawce, odnajdywaniu kształtów chmur na niebie czy chowaniu się przed przyjaciółmi za wiekowymi drzewami. Jej matka, która miała na imię Elena, codziennie pracowała, aby wyżywić rodzinę . Ciąg dalszy w filmie.